De Willi un de Kaal wooren good menanner kondand. Sei wooren Noabare, seiddemm de Willi Kend iwese es und desweje häd de Willi och Ohm iwwer de Kaal isoahd.

Wie de Kaal em Alder anifange häd emma moa widder Boggmesd ze mache, doad de Willi sisch em inn kemmere. E es med imm bäi de Dogda igange, off ed Amd unsu un häd fier inn enikoafd, all dat, wat de Kaal nimmi su good allään ikonnd häd.

Wie ofd häd de Kaal iwwer de Willi isoad: „Willi wann isch moa schdärwen, dann dais dau och wat ärwe. Mäi buggelije Vawandschaft kräid ned alles“. De Willi häd dat awer nie su fier Eerschd inomme.

Dann es de Ohm Kaal ischdoarwe un de Willi häd nix mieh vomm Ohm säiner Vawandschafd ihierd. Änes gooden Daachs koam awer Post vomm Amtsirischd. Doa schdoann drenn, dat de Ohm Kaal e Täsdamänd imachd häd un dat dääd nau vollschdräggd weere, de Willi solld zem Termin komme.

Wie de Willi off ed Amtsirischd koam, soaß die „buggelije“ Vawandschafd ald parad un häd domm iguggd, wat de Willi dann bäi demm Termin ze sooche häd. Dat Täsdamänd es dann vierilese woore un doabei koam raus, dat de Broder Fredz dat Haus mem Gaade dremmremm ärwe doad, die Bodzfrau häd em Kaal säine ahle Mercedes ikreschd, de Willi krooch 20.000,00 Euro un dat räsdlije Dremm un Drann es an de iwwrije Vawandschaft igange. Su häd käner en de Röhre iguggd.

De Willi konnd ed ned fasse. „Wat machen isch dann med demm ville Geld“, fräschd es sisch. E woor sisch von Anfang an sischa, dat nix vaprassd weere doad. Alladings, en näije Hood mussd sein, säine ahle Schbäggdäggel woor joa schonn ganz gneisdisch. E häd noch es bissje iwwerlähd un häd sisch dann dezoo doaschirunge, dat noch e elektrisch Fahrrad drenn sein mussd un en Rees en de Nordde. De Räsd koam off de huhe Kant.

Weil de Ohm Kaal awer emma su en Schbass am Feierwerk ihad häd, häd de Willi imm ze Ehre un wejen der Ärfschafd noch e schien Feierwerk aafibrannd, dat woor e imm schellisch. Ed woor wärglisch e wonnerschien Feierwerk, obwohl e denn Kanuneschlaach nimmi fenne kond, denn e als Aafschluss loassloasse wolld.

Wie e denn Pabierkroam en de Heizung vabrannd häd, goaf ed off eimoa en gruuße Knall un die Oowedier es foaddiflooche. Nau wossd de Willi, wo der Kanuneschlaach woor. Die Heizung häd de Geisd offigeewe un de Handwärga häd en isalzene Räschnung ischeggt. Dat Geld off de huhe Kant woor futsch. De Willi woor demmnoa nur fier en kotze Zeit reisch iwese. Ganz lädermedisch häd e iseifzd: „Nä wat es dat Ärwe schwer, nau es dat Koando widder leer“. Anita Trostel