En Pingsdatlas
Isch hann moa widder en Ischischdje vomm Bärbelsche.
De Pasduur häd em Relionsunnerischd isoad, wama am Pingsdsonndaach en de Mess giehn däd, dann däd ma en Atlas iwenne. Su häd ed Bärbel winnsdens die Sach vaschdanne.
Dat häd ed sisch ned zweimoa soahn loasse. An Pingsde koam en de Noabaschafd meisdens ed Liesel of Besooch. Dat kennd beschdemmd och en Atlas brauche. Dremm häd ed imm en Kaad ischrewwe, dat ed joa komme selld, ed gäf nämlisch en Iwwerraschung.
Nau soaßen ed Bärbel un ed Liesel am Pingsdsonndaach ganz ischbannd en de Kärsch en de eerschde Bank un hann droff iwahd, dat dat med demm Atlas loass giehn dähd. Awer nix ess passiert, ed woor en ganz iwöhnlisch Huhamt, wie an jedem Pingsdsonndaach. Noa de Kärsch hann die Zwei beroadschlaachd, wie se nau an denn Atlas kommen. Die annere Kärschgänger hadden schäins all kään Indrässe an nem Atlas. Froache wollden se awer och ned, sons kroochen die Läid villleischd doch Losd off en Atlas un dann doad die Mischelischkeid fier en Iwenn klääna were.
Se koamen droff, dat dat Ganze womischelisch em Farrhaus schdattfene dääd, desweje sein se doa hin un hann moa ischälld. Die Haushällasch, ed Pasduursch Lensche, mooch de Hausdier off un die Mädscha hann imm vonn demm Atlasiwenn vazehld. Ed Lensche konnd sisch erschd awer ned vierschdälle, wat die Zwei mähne doaden. Bes off eimoa, doa es imm en Kronleuschda offigange un ed häd eerschd moa dischdisch ilachd. Wie ed widder schwädze konnd, häd ed die Mädscha offikleerd, dat ed an Pingsde en Ablass gääf und kääne Atlas. Weil Pingsde su en huhe Feierdaach weer, däden med nem Ablass all Sinde vageewe weere oahne dat ma vierher beischde missd.
Wat wooren die zwei Mädscha du su entäuschd, se hadden doch su off en schiene Atlas ihoffd. Wie die erschde Entäuschung awer remm woor, hann se imähnd: „Naja, dann hama winsdens ed beischde ischbard“.
Anita Trostel